Herkes "Mimari Görselleştirme Aslında Çok Kolay!" diyor. Peki ya gerçekler?

Çevrenizde mimari görselleştirme yapan insanların sizi teşvik etmek için aslında o kadar da zor olmadığını söylediklerini duyabilirsiniz. Bir çok kursun sizi bir kaç ders alınca fotorealistik renderlar alabileceğiniz tuzağına çektiğini görebilirsiniz.

Fakat üzgünüm! Gerçekler hiç de bu kadar basit değil! Herşey bir yana, eğitmeniz gereken bir gözünüz, farkındalığınız ve vizyonunuz var.

Bu işe başlayan bir çok insanın en sık yaşadığı temel problemlerden bir tanesi doğru ölçek ile çalışmaktır. Mimarlık ve iç mimarlık öğrencilerinin 1. Sınıfta tanıştıkları kitapların başında Neufert gelir. Bunun asıl amacı, ergonomiyi ve genel geçer standartları tanımak, bu bilgiler ışığında tasarımlarınıza yön vermektir.

Ergonominin ve standartların önemini birkaç örnek ile inceleyelim. Ne demek istediğimi daha iyi anlayacaksınız.

Örneğin bir yemek masasının ortalama yüksekliği 75 cm.’dir. Bunun sebebi bir insanın diz bükme mesafesi dikkate alınarak standardize edilmiş olan ortalama 45 cmlik sandalye yüksekliğidir. Kapı ve pencerelerin ortalama üretime dayalı bir takım gerçekçi ölçüleri vardır. Bu ve benzeri standartları göz önünde bulundurmadan yapılan tasarımlarda, mimari görselleştirmelerde fotorealistiklikten uzak, yapay ve garip görünecektir.

Hadi diyelim ki objelerin ölçek algısını oturttuk! Peki ya dokuların ölçekleri ne olacak? Aynı şekilde her malzeme dokusunun da kendine has bir ölçeği vardır. Örneğin; budaklı bir ahşabın budaklarının büyüklüğünü gerçeğinden daha büyük yaparsanız dev gibi ve gerçek dışı görünecektir. Yada parke yaparken gerçek parke dokusundan daha küçük yada daha büyük ebatlar kullanırsanız yine fotorealistik sonuçlar alamazsınız. Aynı şey kumaş dokusu için de geçerli. Dolayısıyla çevrenizi incelerken hem objelerin hemde dokularının ölçeklerini doğru analiz etmeniz gerekir.

Tüm bunları halletiysek artık ışık ve kompoziyona geçebiliriz!